Afgelopen weken zijn we af en toe geïnterviewd! Leuk om te vertellen waarom we hebben gekozen voor een sociale onderneming en te delen hoe onze aanpak werkt en wat het effect is.
Gaandeweg de gesprekken kom ik tot de conclusie dat bijna iedereen ons idee en onze missie super sympathiek vindt. Maar, en nu komt het, alles ten spijt, het heeft geen top prioriteit. Dat maakt het toch lastig voor ons om op te schalen en onze impact doelstelling te gaan realiseren. Hoe kan dit gebeuren? Ik voel mezelf een beetje zoals Johan van Veen, je weet wel, die ingenieur die al voor 1953 aangaf dat de Deltawerken echt nodig waren met name in de IJssel bij Krimpen. Helaas nam men zijn plannen pas serieus op 1 februari 1953, na de watersnoodramp welke aan meer dan 1.800 mensen het leven kostten, de economie in het Zuiden van Nederland ontwrichtten en veel herstelkosten met zich meebracht. Zo voelt het af en toe als we aan het betogen zijn dat ons werk van nut is omdat de volgende generatie het nodig heeft om de transitie door te maken van lineair leren naar circulair denken en doen. Of we het nu goed burgerschap of verantwoord sociaal ondernemen noemen dat maakt ons niet uit. Als we het maar voor elkaar krijgen dat in het basis- en voortgezet onderwijs geborgd wordt leerlingen denken en werken van uit de 'people, planet & prosperity' gedachte en ervaren dat het beter is om kringlopen te sluiten zodat er zo min mogelijk verloren gaat. Iedereen wil toch een betere en mooiere wereld achterlaten voor de volgende generatie? Laten we niet morgen hiermee beginnen, maar NU!
Reactie plaatsen
Reacties